Bouwen in Paramaribo 2

En dan deel 2 van het avontuur. De aannemer zou woensdag beginnen maar de dag ervoor kreeg ik een telefoontje dat de graafmachine kapot was en dat het een dag later werd. Zou het dan toch.... Volgende dag 9 uur nog niks maar ineens: daar was ie: de oplegger met graafmachine. Meteen een vrachtwagen erbij met planken en wapeningstaal en een met betonnen ringen voor de septictank. Het gaat dus echt gebeuren! Op de plek bij de eerste schep kwam er veel puin en rotzooi boven. Hoe kan dat dan? Wat is hier geweest? Ik kreeg even het Lekkerkerk gevoel toen ik op de rest van het terrein ook allemaal verfblikken en plastic uit de grond zag steken. Na wat doorgraven bleek er dwars over het terrein een afwateringssloot geweest te zijn die ze opgevuld hebben met puin en rotzooi. En dat natuurlijk dwars door de fundering. Na een dag graven bleek eea mee te vallen en zich te beperken tot 1 sleuf. En dan gaat het natuurlijk stortregenen op het eind van de dag. En als het hier regent dan regent het ook. Met bakken. Krijgen we dan toch een zwembad??? Na de bui viel het mee maar de volgende ochtend stond een kwart van de kuip onder water. Het water in de sloot ernaast staat ineens hoger dan in de kuip dus... De aannemer is ondertussen begonnen met het maken van kisten voor de funderingsblokken en met veel moeite en een lang snoer is er een pompje in de kuip gelegd. De volgende dag (zaterdag) zou er gestort worden. Die ochtend waren we in Fort Nieuw Amsterdam en daar begon het te stortregenen. Met de taxi terug en aan de overkant van de rivier boven Paramaribo was het gitzwart. De taxichaufeur: “nou staat heel Paramaribo onder water, ik hoop dat we er nog door kunnen!”. Dat belooft wat voor onze bouwkuip. Meteen er naar toe en daar bleek het nauwelijks geregend te hebben. Weer mazzel, was er net langs getrokken. Een uur later kwam zowaar de betonwagen en kon het storten beginnen. Blok voor blok met een kruiwagen. Eerst een laagje erin, dan de wapening iets omhoog trekken (afstandhouders kennen ze hier niet) en dan de rest erin. Eind van de middag waren ze klaar. Wat over was op de plek laten storten waar straks de voet van de trap komt. Ook weer opgelost en daarna nog even nagekletst met de buurman (Jauke uit Friesland). Er speelden op het terrein kinderen en die moest ik al een keer uit de bouwkuip jagen. Dus de volgende ochtend (zondag) kom ik terug en jawel hoor. In iedere poer een rondje met kindervoetstappen! Is gelukkig niet erg maar geeft wel aan dat alles hier open en bloot ligt. Op het zelfde terrein worden nog 2 huizen gebouwd en die hebben ook niets afgeschermd. Wordt straks nog wat als er een half huis staat en wij er niet zijn. Hopen dat het buurhuis snel klaar is dan is er nog wat controle. Ondertussen van de notaris nog niks gehoord. Heb ik al 2x gebeld, moet nog horen wat de taxatiewaarde is en “gaat er achter aan”. De bouwinspecteur blijkt een collega te zijn van de aannemer dus die lijnen lijken erg kort. Hij komt zo nog wel even kijken op de bouw. Ze zijn nu de poeren aan het kisten. Morgen de eerste 8 storten en overmorgen de laatste 8. De aannemer wil zaterdag zand aanvullen en de septictank plaatsen. So far so good!
We hebben ondertussen ook nog het Divali-feest meegemaakt. Een jaarlijks hindoestaans lichtjes-feest wat hier (en over de hele wereld begrijp ik) uitbundig gevierd wordt. Op het Onafhankelijkheidsplein was een kompleet dorp met kramen, tenten, duizenden plastic stoelen (alles bezet) en een podium. In de lucht zweefde een hindoestaanse god (aan een kabel onder een hoogwerker) boven het terrein, met microfoon en veel gezang. Ieder buurtschap versiert een wagen met allemaal lichtjes. Op de auto wordt een meisje geplaatst met mooie kleren aan. Veel kleuren en lampjes. Erachter een grote stoet mensen met fakkels. Vanuit de wijk wordt er dan naar het Onafhankelijkheidsplein gelopen dwars door de stad. De een nog mooier dan de ander. Veel harde muziek erbij natuurlijk. Je voelt je echt in India! Op het plein wordt dan de dia aangestoken. Een soort theelicht van 4 meter doorsnee met een grote pit in het midden. A.s. dinsdag is de afsluiting van het feest en dan willen ze 1008 dia’s aansteken op het plein! Op een podium zijn verschillende dansgroepen uit de wijken die voorstellingen geven. Het is dan weer opvallend dat al die bevolkingsgroepen hier zo prettig met elkaar samen leven. Ze houden allemaal wel hun eigen kultuur en feesten maar op dit hindoestaanse feest met hindoestaanse dansen staan ineens javaanse dansers een voorstelling te geven en daarna is er een maron-vrouwen-zanggroep. Er worden ondertussen snoepjes uitgedeeld en de voorzitter van de organisatie houd een pleidooi voor samenwerking, tolerantie en trots op Suriname. Een apart land!
We hebben gisteren voor de verandering (de bamikip komt je de str.. uit ondertussen) maar eens pannenkoeken gegeten, want dat kan hier ook! Meteen maar even de menukaart gefotografeerd voor Robert. Misschien nog wat ideeën voor zijn net geopende pannenkoekenhuis in Arnhem (Lizzy’s met de Nederlands kampioen pannenkoeken bakker in de keuken!). Ze hebben hier ook pannenkoeken voor boven de 18! (met sterke drank dus, niet met..)
Tot zo ver maar weer. Blijft spannend hier.
gr Steven en Francis.